Hamilelik ve doğum sürecini sağlıklı memnun bir formda geçirdiniz ve yavrunuzu kucağınıza aldınız. Lakin doğum izninizin sonuna geldiniz, işe geri dönmeniz gerekiyor. Pek çok annenin bu periyotta kendini hatalı hissettiğini, hem ülke iktisadı hem evliliklerin sağlıklı sürmesi hem de bebeğin ve annenin ruh sıhhati için annenin çalışmasının değerli olduğunu söyleyen Uzman Psikolog Emrah Polat işe geri dönen ve bebeklerinden gün içinde ayrılması gereken yeni annelere tekliflerde bulundu.
Anne ile bebeği ortasında bağ birinci olarak anne rahminden başlar. Birinci duyduğu ses annesinin kalp sesidir. Birinci gördüğü yer yeniden burasıdır ve doğal olarak burası bebek açısından en inançlı ortamdır. Birinci dokunduğu yer de yeniden annesinin karnıdır.
En büyük bağ “güven ortamı”
Bebek, varoluşunun temelinin ve tek gerçekliğinin annesi olduğu şuuruyla dünyaya gelir. Dünyaya geldikten sonraki günlerde annesinin kucağında sakinleşmesinin sebebi elbet ki, tanıdığı bu yegane ortamı tekrar yaşayabiliyor olmasının verdiği rahatlıktır. Hamilelik ve doğumda kurulan bu inanç bağı hayat uzunluğu çocuğa ve anneye eşlik edecektir. Dokunarak yahut konuşarak bağlantı yanlışsız kurulduğunda bebek sevildiğini, istendiğini ve kendisine kıymet verildiğini anlar, inanç hissi pekişir. İnançta olma algısı çocuğun fizikî ve toplumsal dünyayı keşfine yardımcı olur.
İnançta olduğunu bilen çocuk kendine de inançlı olur, kendini pahalı görür ve bebekliğinden itibaren hayat yolunda sağlam adımlarla ilerleyen bir birey olarak yetişir. Bu gelişim döngüsü içinde vakit zaman kısa vadeli ayrılıklar da olacaktır. Bu kısa ayrılıkların başında da annenin işe dönme vakti sürecidir.
Doğum müsaadesinden sonra annenin iş hayatına dönmesi ruh sıhhati için çok değerli
Hem ülke iktisadı hem evliliklerin sağlıklı sürmesi hem de bebeğin ve annenin ruh sıhhati için annenin çalışması kıymetlidir. Anne çalışmadığı vakit, hele işini çocuk için bıraktığı vakit bağımlı, ayrılık derdi yaşayan bir çocuk büyütme riski artar. Çocuk dışında bir işi kalmayınca, tek uğraşı çocuk olabilir. Bu durumda anne çocuktan da birebir şeyleri bekleyerek, kimseyle paylaşamaz. Bu paylaşamamazlık baba, aile büyükleri, arkadaşlar, okul olarak genişler. Sonuçta annenin yanından ayıramadığı, bundan şikayet etse de aslında bir manada keyifli olduğu bir anne-çocuk alakası başlar. Çocuğa, eğitimine, alakalarına ziyan vermeye başlayana kadar birçok sefer fark edilmez. Çocuklar bencildir. Bu çocukluk devrine ait bir özelliktir. Bu nedenle isteklerinin çabucak olmasını isterler. Onları dengelemek, hudutları koymak erişkinlerin misyonudur. Erişkinlerin bu bahisteki zayıflıklarını fark ettiklerinde ise hudutları zorlarlar. Çocukların annelerine muhtaçlıkları vardır lakin bu müddet en azından birçok açıdan tüm ömrü kapsamaz.
Anne, işe giderken nasıl davranmalı?
- Onunla birlikte olduğunuz vakitleri sahiden ona ayırın. “Ben işe gidiyorum, çalışmak zorundayım. Lakin akşam olunca geleceğim ve seninle hoş güzel oynayacağız” diyerek ayrılın ve akşam geldiğinizde, sahiden verdiğiniz kelamı tutarak onunla kaliteli vakit geçirin.
- Çocuk ağladıkça geri dönüp onunla birlikte ağlamayın. Bu durumda elbette çocuk da ağlamaya devam eder ve ayrılık daha da zorlaşır.
- Çocuğunuzu dinleyin.
- Meskenden kaçar üzere gizlice çocuğu bırakıp kaçmayın. Annenin geri gelmeyeceğini düşünen çocuk daha fazla kaygılanabilir. Bu nedenle ona geri döneceğinizi açıklayın ve her vakit sözünüze sadık kalın.
Bir yanıt bırakın